Na początek mamy dla Was zadanie, w którym zapraszamy Was do pogrzebania w życiorysach sławnych Polaków. Okazuje się, że wielu z nich należało (lub nadal należy) do mniejszości narodowych i religijnych. Przejrzyjcie nasz wykres i odpowiedzcie na kilka pytań.
Jak czuli się w Polsce bohaterowie naszej grafiki? Prawdopodobnie różnie.
Jan Matejko, choć miał pochodzenie czeskie, czuł się bardziej związany z Polską. Będąc już uznanym malarzem, otrzymał propozycję objęcia kierownictwa powstającej właśnie Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Jego odpowiedź była jednak negatywna: "Przyjaźń dla Czech mieć mogę tak jak ją mam dziś serdeczną, ale ziemi mojej – Polsce miłość ma należy; od tej więc wybór bezwzględny zależy".
Inne były doświadczenia Juliana Tuwima. Mariusz Urbanek, autor książki "Tuwim. Wylękniony bluźnierca" w jednym z wywiadów powiedział: "Tuwim miał poczucie, że jest niczyj. Dla tak zwanych prawdziwych Polaków, dla prasy prawicowej był Żydem, który świetnie nauczył się pisać po polsku i uzurpował sobie rangę polskiego pisarza. Dla tak zwanych z kolei 'prawdziwych Żydów' był po prostu zdrajcą własnych korzeni. Tuwim sam napisał, że dla niego prawdziwą ojczyzną jest język polski, nie Polska, a właśnie polszczyzna. Tylko ten język go zresztą nigdy nie zdradził, wszyscy inni zapierali się Tuwima, odmawiali mu prawa i do bycia Polakiem i do bycia Żydem, język nie zdradził go nigdy".
Z kolei Adam Małysz wypowiadał się kilkukrotnie o tym, że jako luteranin czuje się w Polsce dobrze. "Ekumeniczny ślub zawarliśmy w kościele luterańskim, a córka Karolina […] ochrzczona została w obrządku katolickim. Pod względem wiary nie było i nie ma u nas jakiegoś podziału. Żyjemy w pełnej harmonii. W Wiśle można spotkać bardzo dużo mieszanych par, małżeństw".
Odpowiedzcie na pytania: